முதுமை
[வல்லமை இதழின் 266-ஆவது படக்கவிதைப் போட்டிக்கு அனுப்பிய கவிதை]
தட்டில் சோறு வைத்திட்டு – வீதியை
எட்டிப் பார்த்துச் சொந்தங்கள் தேடும்
வீட்டுப் படிகளே நாற்காலியென
வாட்டம் காட்டிடும் பருவம்…
எட்டிப் பார்த்துச் சொந்தங்கள் தேடும்
வீட்டுப் படிகளே நாற்காலியென
வாட்டம் காட்டிடும் பருவம்…
வாழ்வின் சுவடுகள்
முகம் முழுதும் எழுதிய
கவிதை வரியால் நிறைந்த
அனுபவப் புத்தகம்…
முகம் முழுதும் எழுதிய
கவிதை வரியால் நிறைந்த
அனுபவப் புத்தகம்…
காலமெல்லாம் கடந்தும்
பட்ட கட்ட நட்டங்கள்
அட்ச தீர்க்க ரேகைகளாய்
அலைமோதும் ஜீவகோளம்…
பட்ட கட்ட நட்டங்கள்
அட்ச தீர்க்க ரேகைகளாய்
அலைமோதும் ஜீவகோளம்…
கடந்ததை எண்ணித் தேங்கிடாமல்
வருவதை எதிர்பார்த்துக் காத்திராமல்
இருப்பதை வைத்து இயல்பாய்
நாட்களைக் கடத்துவதே முதுமை…
வருவதை எதிர்பார்த்துக் காத்திராமல்
இருப்பதை வைத்து இயல்பாய்
நாட்களைக் கடத்துவதே முதுமை…
எட்டிக்காய் என்றெண்ணி
வெட்டியாய் கழித்து -ஞானப்
பட்டினியில் வாழ்ந்திருப்போம்…
ஒரு நாளில் கருவுற்று
மறுநாளில் சருகாகி
உயிர்நீங்கி மறைந்தாலும்
வாட்டம் முகம் காட்டவில்லை…
வண்டுவந்து தீண்டிடுமோ
மகரந்தம் சேர்ந்திடுமோ
விருட்ச விதை விளைந்திடுமோ
என்றெண்ணி வாழ்வதில்லை…
புவியெங்கும் மணம்வீசி
அமிழ்தத் தேன் கொடுத்து
மகிழ்ச்சிப் புன்னகை உயிர்ப்பித்து
மலர்ந்திருக்க மறப்பதில்லை…
மனவாட்டம் தனை விடுத்து
மனிதநேயம் தனை வளர்த்து
வாழ்வதனின் பலன் வளர்க்க – நம்
மனமொட்டு மலரட்டும்…