அடிமாடு

அடிமாடு

[வல்லமை இதழின் 258-ஆவது படக்கவிதைப் போட்டிக்கு அனுப்பிய கவிதை]

மேய்ச்சல் நிலம் காய்ந்ததென்று
விளைநிலம் சீர்கெட்டுப் போனதென்று
வயக்காடு வீட்டுமனையானதென்று
ஊரைவிட்டு புலம்பெயர்ந்து வந்துவிட்டோம்…

வந்தயிடம் தந்தமிச்சம் உண்டு வாழ்ந்தோம்
சொந்தமென்று ஏதுமின்றி சுற்றி வந்தோம்
பந்துபோல அடிபட்டு ஓடிநின்றோம்
சொந்தமண்ணே சொர்கமென்று திரும்புகின்றோம்….

உழைப்பதனை உறிஞ்ச விட்டு
உயிர் மட்டும் மிச்சம் கொண்டு
வீடு நோக்கி செல்கின்றோம் – இங்கு
அடிமாடாய் வாழுகின்றோம்…

போதுமென்ற மனம்

போதுமென்ற மனம்

[வல்லமை இதழின் 257-ஆவது படக்கவிதைப் போட்டிக்கு அனுப்பிய கவிதை]

பாடுபட்டு தானுழைக்கும் பாட்டாளிக்குக்
காடு வேண்டாம் கழனி வேண்டாம்
பட்டுச் சட்டை பீதாம்பரம் வேண்டாம்
மேலுடுத்தி மானங்காக்க ஆடை போதும்

வீடு கட்டி வாழ வைக்கும் உழப்பாளிக்கு
கோட்டை வேண்டாம் கொத்தளம் வேண்டாம்
தங்கம் வெள்ளி பித்தளை வேண்டாம்
ஓய்வொடுக்க கூரை வீடு அஃதே போதும்

சோறு போட்டு உயிர் காக்கும் விவசாயிக்கு
கூழ் கஞ்சி இருந்தால் போதும்
பாதை போடும் தொழிலாளியை தெருவில்
நடக்க அனுமதி தந்தால் போதும்

நாட்டு மக்கள் நலங்காண
திட்டம் தீட்ட வகையின்றி
ஓட்டதனை காசுக்குப் பெறும்
குடியாட்சி ஒன்றே போதும்

கனவு கொண்டு முயற்சி இன்றி
மதுக்கடையில் வாழ்வு தொலைத்து
இலவசத்தில் வாழ்ந்திருந்தால்
போதுமென்ற மனமே போதும்!

புது வேலி

புது வேலி

[வல்லமை இதழின் 256-ஆவது படக்கவிதைப் போட்டிக்கு அனுப்பிய கவிதை]

புதுமைகள் புகும் நல்வேலையிலே
கலாச்சாரக் காவலன் நாமென்றுக் கூவிப்
பழமை என்னும் பூட்டுக்குப்
புது வேலி செய்துக் காவலிட்டோம்..

கண்ணியமான அன்பதனைக்
கடிவாளம் போட்டு ஒதுக்கி வைத்தோம்
காமக்களிக் கூத்தினையே – உண்மைக்
காதல் என்றேக் காட்சி செய்தோம்..

அமைதி சாந்தி அகிம்சையெலாம்
அடிமைத்தனம் என்றொதுக்கி
வன்மமும் வன்முறையம் வீரமென்று
வருந்தலைமுறைக்குப் பாடம் சொன்னோம்..

உண்மை நேர்மை என்பதெல்லாம்
வெற்றிக்குதவா வீண்செயலாக்கி
பொய்யும் புரட்டும் திறமையென -புது
தத்துவம் செல்லி வாழுகின்றோம்...

மந்திரக் கோலம்

மந்திரக் கோலம்

[வல்லமை இதழின் 255-ஆவது படக்கவிதைப் போட்டிக்கு அனுப்பிய கவிதை]

அந்தி கருக்கும் வானத்திலே
சிந்தை மயங்கும் வேளையிலே
சந்திரனின் தன்னை வரவேற்க – இயற்கை செந்நிறக் கம்பளம் இட்டிருக்கும்

விந்தைகள் ஆயிரம் செய்து தினம்
இரவின் வாசலில் செந்நீர் தெளிக்கும்
முந்தைய தினத்தைப் போல அன்றி – புதுச்
சிந்தைகள் தோன்றிட வழிவகுக்கும்

எந்திர வாழ்க்கை மறந்திடுவே
மந்திர ஜாலங்கள் செய்து தினம்
சுந்தர நிகழ்வைச் செய்திருக்கும்
தந்திரன் யார் நீ சொல்லிடுவாய்…

அன்பின் அரிச்சுவடி

அன்பின் அரிச்சுவடி

[வல்லமை இதழின் 254-ஆவது படக்கவிதைப் போட்டிக்கு அனுப்பிய கவிதை]

அன்னைமடி மெத்தையிலே
ஆடுமொரு தத்தை நான்
இத்தரையில் பிறந்தவரில்
ஈடுஇணை அற்றவள் நான்
உத்தமராய் இவருமெனை
ஊட்டி தினம் வளர்த்திடவே
எத்தனையோ பிறவிக்கடன்
ஏட்டினிலும் எழுதவொண்ணா
ஐயிரு திங்கள் வைத்தீன்று
ஒப்புரவுடனே வாழ்வதற்கு
ஓயாமல் காத்து நிற்கும்
ஒளடாதமாம் இவர் அன்பெனும்
ஆயுதமேயென் உயிர் காப்பு.

முரண்பாடு

முரண்பாடு

[வல்லமை இதழின் 253-ஆவது படக்கவிதைப் போட்டிக்கு அனுப்பிய கவிதை]

மனக்கடலில் ஆசையலைப்
பேரிரைச்சல் போட்டு ஆட
முகந்தனிலே அமைதி காட்டி
மௌனத்தாழ்ப் போட்டிருந்தேன்

கயமையது உள்ளிருந்துக்
களிநடனம் புரிகையிலே
விடியல் நோக்கிக் காத்திருக்கும்
வேடமதைத் தாங்கி நின்றேன்

பொறாமைத் தீயில் நாளும்
பொசுக்கி வெந்து போனாலும்
அழுக்காறு ஏதுமில்லா
ஆன்றோனாய் காட்டிவைத்தேன்

பெருவெள்ளம் தாண்டி நின்றும்
கரைச்சேர மனமில்லா படகாக
ஆசை நீரில் தத்தளிக்கும்
தக்கையென உழலுகின்றேன்.

முரண்பாட்டின் மொத்த உரு
அசுரனாய் உள் வளர்ந்து நிற்க
முற்றும் துறந்த முனிவனென
முகங்காட்டி நிற்கின்றேன்